Złodzieje

Macie tak czasem, że słyszycie piosenkę w radio, początek na gitarze jest bardzo znajomy, zaczyna się zwrotka i okazuje się, że to nie tak piosenka! I nie mówimy to o znanych piosenkach, z jakiegoś powodu nagranych przez ich autorów jeszcze raz, ze zmienionym tekstem, ani też o samplowaniu basu czy innych instrumentów (uwaga: bluźnierstwo). Mówimy o w pełni dojrzałym i najprawdopodobniej świadomym plagiacie.

Są piosenki, o których wszyscy wiedzą, że są plagiatem. Nikt mi nie wmówi, że osoba, która choć liznęła twórczości Iggiego Popa nie kojarzy natychmiast Are you gonna be my girl z Lust for life albo Out of time man z Passenger.

Cóż, w takim postmodernistycznym swiecie przyszło nam żyć. Red Hot Chili Peppers pozywają Showtime za umieszczenie w serialu postaci Dani California, występującej wcześniej w trzech ich piosenkach. To, że sama piosenka Dani California brzmi jak bliźniaczka jednojajowa Mary Jane’s last dance Toma Pettiego to już inna historia. Pan Petty zresztą bardzo zdrowo podszedł do problemu. Stwierdził, że i tak wszystkie piosenki brzmią tak samo i RHCP nie pozwał.

Tom Petty – Mary Jane’s last dance

PS. Najbezpieczniejszy sposób wymyślili panowie z Nickleback, którzy w obawie przed pozwami kopiują sami siebie.

Co tam panie w telewizji

Bez owijania w bawełnę – gdy byłem dzieckiem bohaterka dzisiejszego odcinka Repozytorium Oldskulu napawała mnie strachem. Jedna z pierwszych piosenek jakie mogę przywołać z odmętów pamięci (dla ciekawych inne to ta i ta). Słuchałem jej ciemnym pokoju i balem się niemożebnie (i być może tak należy dziś tłumaczyć moją niechęć do używania przez muzyków automatów perkusyjnych). Łatwo przywołać film, po którym nie mogliśmy spokojnie zasnąć, motywem nieomal archetypicznym są traumatyczne wspomnienia z pokazów cyrkowych. Ale piosenka? A i owszem, jeśli są osoby, mające tego typu doświadczenia, zapraszam do wynurzeń.

Piosenka którą znam tyle lat automatycznie musiała się znaleźć tutaj. Jej autor z niejednego pieca chleb jadł  i niejednej dziedziny sztuki próbował. Zresztą nie dziwota, syn Szkota i Czeszki nie umiał usiedzieć na miejscu. Na poletku muzyki udało mu się skomponować jeden hit – dzisiejszy oldskul ,prostą piosenkę w której mężczyzna relacjonuje wraz z synkiem co widzą na ekranie telewizora. Jak łatwo się domyślić nie jest to nic budującego, nie jest też taki obraz naszego społeczeństwa. Tego co tam zobaczymy naprawdę można się przestraszyć. Piosenka to przy tym fraszka.

Karel Fialka – Hey, Matthew

Dziwny świat otacza mnie

Zdarzy mi się czasem obejrzeć coś w telewizji. Z reguły to 22 facetów, którzy kopią piłkę, ale czasem kątem oka (gdy ktoś włączy) obejrzę coś losowego. Niedawno trafiłem na X–Factor, czyli jeden z taneczno–śpiewanych programów tak popularnych od jakiegoś czasu. Siedząc i słuchając jakiejś nuty przed komputerem wyłapywałem krótkie dźwięki muzyki, żeby w pewnym momencie wychwycić znane wejście do „Dziwny jest ten świat” Niemena. Szybka pauza, żeby zobaczyć człowieka, który ma zaraz zamiar zmolestować ten piękny utwór. Widzę jakiegoś nastolatka z burzą włosów na głowie ubranego adekwatnie do wieku, bo każdy przecież przechodzi swoisty „okres burzy i naporu” w swoim życiu. No więc oglądam i myślę, cóż to on będzie wyczyniał z klasykiem. Cholera, ale mnie powaliło! Wokal wbił w fotel od pierwszego wersu, i ta piękna interpretacja, inna niż oryginał, ale przecież nie chodzi o to by oryginał dokładnie kopiować. Chłopak wczuł się bardzo w wykonanie, i pomijając wygląd trzeba mu przyznać — zrobił to świetnie.

Jedno wiem: chciałbym usłyszeć ten kawałek w wykonaniu Michała w całości. Może kiedyś.

P.S. Kiedyś wykopany obrazek zatytułowany Dziwny jest ten świat, gdzie człowiekiem gardzi człowiek: mimo, że sam obrazek wydaje się nawet śmieszny, to jakoś w kontekście kawałka robi się smutny i przykry, takie moje mini–wrażenie.

Michał Szpak — Dziwny jest ten świat (od 1m42s)

Czesław Niemen — Dziwny jest ten świat